evet, bugün yüz yaşıma basmış bulunuyorum. bir asrın hatıraları var kafamın içinde dönüp dolaşan. bir kokuyla gidiyorum 10 yıl öncesine, bir kelimeyle 20 yıl öncesine, bir bakışla 50 yıl.. dün ne yediğimi ya da oturduğum koltuktan neden kalktığımı unutuyorum da yüz yılın en az elli yılı o kadar net ki. hatırlanmayasıca yıllar! et yemediğimden midir nedir? doktorlar da o kadar söylediydi, et yememek sağlıklı değilmiş diye, haklılık payları varmış. şimdiki aklım olsa ölümüne yerdim inekleri, tavukları, atları, eşekleri. onları yeseydim, belki de şuan kendi kendimi yiyor olmazdım, her şeyi unutmuş olurdum. ellerimde kırışmayan tek milimetre kare kalmadı, her yerimde yaşlılık benekleri, ben hala 6 yaşımda çektiğim acılardan bahsediyorum. hayat ne menem bir şeysin sen? bit artık yahu! bit!
torumun torununu gördüm. annemin, abimin, kocamın, arkadaşlarımın ölümünü gördüm. bir ben kaldım. hem de saçma sapan bir hafızayla. hiç bitmeyeceksin diye korkuyorum. korkutma allasen!
